کمی فلسفی تر

دستانم را بگیر
مرا از نگاهت پر کن
اگر کج رفتم
مرا ببخش
اگر فراموش کردم تو را
بدان که نادانم
از این اشتباه من هم گذر کن
اگر نداشته ها را دیدم
و داشته ها را نه
باز هم بگذر
تو که همیشه
بخشیدی و گذر کردی
ولی من ...
باز هم اشتباه کردم
 باز هم اشتباه
باز هم این دفعه گذر کن
 mmka

سر کوچه تنهایی فریاد بر آوردم
اما کسی فریاد سکوتم را نشنید
خیره شدم به ساعت
اما ساعت ثانیه هایش نگذشت
خواستم گریه کنم
اما اشک راضی به آمدن نشد
هر چه خواستم بشود ، نشد
کمی گذشت، ماندم
تا شاید بیاید کسی
به جزیره ی تنهایی های من
اما کسی نیامد
ماندم آن هم تنها مثل همیشه
mmka

دست در دست باد

رهسپار شهر خیال ها

نوازش می کند آن دست مهربان باد

گیسوان درخت خسته را

پریشان شده آن دل از وابستگی ها

از این حال ،از این خستگی ها

با او درد دل ها می کند

شکایت از این امروز و فردا می کند

باد او را در آغوش می گیرد

اورا از همه غصه ها رها می کند

mmka

در پشت نقاب ها چیز دیگری است
روی صورت هر کسی یک نقاب هست
نقاب تو چه رنگیست؟
شاید تو هم از جمع ما هستی
بی نقابی ، شاید هم هنوز وقتش نشده
یا پول کافی برای خریدنش نداشتی
یا هنوز با نقاب دیگری آشنا نشدی
اما به هر حال به هیچ وجه نقاب نزن
چون خودت هم بعد ها
 فراموش می کنی که کی هستی
اگر هم زدی اونو بردار،خودت باش
mmka

دم پرتگاه ، سقوط  یا پرواز بدون بال
پریدن یا نپریدن سوال این است اکنون
اوج بگیرم در این خیال یا بپرم در همین حال
در خواب و رویا بمانم یا در حقیقت ها
سایه ای پشت سر من ایستاده
تا کنون نبود اما نمی دانم حال از کجا آمد
مهم نبود که او کی بود
پریدم تا مثل یک پرنده اوج بگیرم
دستم را گرفت همان سایه ، همان چیز مبهم
همان حقیقت ، همان خودم
 همان چیزی که گفت:
دیوانه می پری؟ چرا؟
تو و پریدن،تو و سقوط
تو همیشه در پرواز بودی اما در سقوط نه
تو همیشه عاقل بودی اما مجنون نه
راست می گفت من و دیوانگی محال است
mmka

                   شوخی ساده ی

                                باد و درخت

                                       نعش برگ بر شانه های اب

                                                                 روان می شود